Her ayrılık bir yıkım gibi gelir insana. Bu acıyla baş edemeyeceğini, mutsuzluğu üzerinden atamayacağını düşünür insan. Bir başkasını sevmek mi? Aklınızdan bile geçirmez, bunun bahsini açan arkadaşınıza nefret duyarsınız o an. Oysa insan hayatta her duruma alışabileceği gibi ayrılık durumuna da alışır ve zamanla acısı hafifler. Aradan bir müddet geçer ve bir bakarsınız, o acı çektiğiniz günler, gözünüzün önünden sadece anlık bir film şeridi gibi geçer. Günlerce eve kapanıp ağlamalar, küçük bir anı olarak kalır...
Farklı şeylerle meşgul olun
Gerçekten sevdiğiniz ve birlikte birçok şeyi paylaştığınız bir insandan ayrılmak, onunla birlikte kurduğunuz hayatın da kesintiye uğraması anlamına gelir. Birlikte yaptığınız sosyal faaliyetler, ortak arkadaşlıklar..Bunların hepsi bir anda uçup gider. Bu noktada üzülmekte haklısınız fakat bir şekilde devam ettiğine göre tazelenmek ve acılardan kurtulmak gerek, öyle değil mi?
